Klokkenluider Unilever

Bij Unilever lijkt het nu alle hens aan dek te zijn. Ceo Hein Schumacher luidde een noodklok. De omzetten in allerlei categorieën waar Unilever in opereert, waren geen aanleiding tot zorgen: die stegen weer in het derde kwartaal.
Maar dat kwam enkel en alleen door prijsstijgingen. Consumenten­prijsstijgingen, welteverstaan.

En – zo hamerde Schumacher op de kwestie – Unilever was marktaandeel aan het verliezen. Ten opzichte van? Waarschijnlijk huismerken en andere private labels.
Dat kunnen de aandeelhouders van Unilever niet goed verdragen. Maar dat is even een andere kwestie, waar we voor nu even aan voorbijgaan.
Want vreemd aan dit alles is: het is een nieuwe ceo, deze zomer aangesteld, die dan zijn ongerustheid hierover kenbaar maakt.

Waarom hebben al die andere ceo’s van andere fabrikanten er niet zo’n ophef over gemaakt?

Nu is dat wel een patroon onder ceo’s. Een nieuwe ceo ziet aan het begin van zijn bewindsperiode allerlei alarmbellen, vindt dat het anders moet en dat het bedrijf in de periode daarvóór niet genoeg ‘gepresteerd’ heeft. En een tactisch communicerende ceo verklaart dat dan, zonder impliciet af te geven op zijn voorganger. Iets wat lang niet altijd lukt.
Maar dat is nog niet het gekste in deze situatie. Het gekste is dat alleen Schumacher en alleen Unilever deze ‘urgentie’ kenbaar heeft gemaakt. Heineken, Nestlé, AB Inbev? Sinds de inval van Rusland in Oekraïne maken levensmiddelen- en andere fmcg-fabrikanten alleen maar omzetstijgingen mee. En supermarkten ook. En bijna allemaal bij een verkoopvolume dat stabiel blijft. Dat dus niet stijgt. En bij sommige: dat dus daalt. Voor supermarkten geldt: de klant heeft nog andere opties. Bij Albert Heijn bijvoorbeeld de Prijsfavorieten.

Unilever, Nestlé, Heineken, AB Inbev hebben dat alternatief niet. Als de consument bij AH Prijsfavorieten koopt, kalft daarmee de wens van de consument om de merken van zulke bedrijven te kopen dus gewoonweg af. Maar Unilever is de eerste die er nu ophef over maakt. Waarom hebben al die andere ceo’s van andere grote levensmiddelen- en fmcg-fabrikanten er niet zo’n ophef over gemaakt? Vonden zij het verder wel acceptabel dat hun volumes niet groeiden, zolang hun omzetten wel groeiden? Ben je dan tevreden met die omzetgroei, terwijl je ook aan je cijfers kunt zien dat consumenten niet meer vanzelfsprekend voor jouw merken kiezen, maar steeds meer de alternatieven van Albert Heijn, Jumbo, Plus, Lidl etc., om maar eens in de sector van ons land te blijven?

De boodschap van Schumacher is het luiden van een noodklok. Maar tegelijk zouden de evenknieën van Unilever dit geluid toch moeten opvatten als de boodschap van een klokkenluider in een collectief geheel van fmcg’ers, die er tot nu toe hun mond over hielden.

Reageren? Mail: ge.lommen@foodpersonality.nl