Dick Roozen (Superunie): ‘Prijsverhoging zonder uitleg: gaat er bij ons niet in’

Algemeen directeur Dick Roozen (foto, bron: Superunie) neemt volgende maand afscheid bij Superunie, de inkoopvereniging waar hij in 2007 aantrad in die functie. Roozen gaat met pensioen. Zijn opvolger Boudewijn van den Brand, die officieel met 1 mei de nieuwe algemeen directeur zal zijn.

Voor FoodPersonality april, dat rond 20 april zal verschijnen (ja, dat is nog best ‘ver weg’, sorry voor het ongemak…), heeft Gé Lommen  Roozen geïnterviewd. [Klik hier voor een abonnement] Aan bod komen o.a. het recente verlies van leden binnen Superunie (Deen, dat ermee stopte, en Jan Linders, dat bezig is om multifranchiser van Albert Heijn te worden) en de aanwas of daling van leden door de jaren heen. Ook hebben we Roozen gevraagd hoe hij tegen die hectische laatste periode aankijkt waarin vast tal van fabrikanten bij Superunie op bezoek zijn geweest om prijsverhogingen te komen melden.

Dé retaildirecteur aan wie je meteen denkt omdat die in de media al iets over levensmiddelenfabrikanten heeft gezegd, is Frans Muller, ceo van Ahold Delhaize. Wat logisch is, omdat een ceo van een beursgenoteerd bedrijf veel meer de aandacht van media heeft en ook veel meer openbaringsverplichtingen heeft. Niettemin, in zijn rol van algemeen directeur van een inkoopcollectief, zal Roozen er vast ook een mening over hebben.

“Ik heb niet één mening over álle fabrikanten”, aldus Roozen. “Wij hebben geen moeite met fabrikanten die hier bij ons om de tafel schuiven en die ons een prijsverhoging presenteren, als dat in overeenstemming is met wat we in de markten zien. Dat wil niet zeggen dat we altijd instemmend knikken, maar als wij op grond van onze informatie over grondstofprijzen, graanprijzen, containerprijzen etc. herkennen waar die prijsverhoging vandaan komt, dan hebben we daar in aanzet begrip voor.”

“Maar soms maken we het mee dat fabrikanten een prijsverhoging voorstellen en daar niet transparant in zijn. Terwijl wij zelf vanuit onze informatie niet kunnen herleiden waarom die prijsverhoging nodig is. Dan is ons begrip daarvoor een stuk minder. De indruk die je dan krijgt, is er een van ‘eigen bottom line eerst’. Daar gaan we niet in mee. Ten eerste, omdat het de concurrentiepositie van onze leden kan benadelen, Maar ten tweede, er is een grotere, maatschappelijkere context, van mensen die niet rond kunnen komen sinds de inval in Oekraïne, de energiecrisis, de inflatie en de prijsstijgingen. En voor je doorvraagt: nee, ik noem geen namen van fabrikanten.”

Roozen wil geen namen noemen, wat gezien allerlei gevoeligheden begrijpelijk is. Maar over het aantal zegt hij: “Het zijn er maar een paar. Gelukkig maar.” We leggen Roozen ook dit voor: foodretailbedrijven, maar ook een inkoopcollectief als Superunie claimt de wereldmarkt- en grondstofprijzen nauwgezet te volgen. We leggen voor dat we twee keer iets hebben gehoord over een fabrikant die in die markt een geweldige deal had gemaakt en daardoor veel meer margespeelruimte had dan zijn afnemers konden vermoeden. Is het dan wel zo dat een partij als Superunie al voldoende kijk heeft op al die data en prijsontwikkelingen?

“Wij volgen hier zeer nauwgezet en uitgebreid alle prijscomponenten van alle levensmiddelen en ook van verpakkingen, vervoerkosten, energie, lonen et cetera. En dat is voor ons dagelijkse werk cruciaal, om een zo goed mogelijke voorstellen te kunnen beoordelen maar ook onderhandelingspositie te kunnen innemen. We weten dat ook doordat we zoveel weten in onze rol voor onze eigen merken. Grondstoffen, karton en papier, glas, de samenstelling van producten… Bovendien, als fabrikant a ons zegt dat hij 4% met zijn inkoopprijs omhoog moet en een week later fabrikant b – die soortgelijke producten maakt – ons zegt dat hij 8% met zijn inkoopprijs omhoog moet, tsja. Ik zou zeggen: wij beschikken op allerlei manieren over allerlei controlemechanismen.”