Angst en ideaal bij kraan- versus bronwater

In Het Financieele Dagblad van eergisteren een interview met Roel Annega, een Nederlander die aan het hoofd staat bij Gerolsteiner, een bronwaterfabrikant die, zeg, in Duitsland net zo bekend is als Spa in België (foto, een krat Gerolsteiner, fotobron: ‘viel-durst.de’).
Het is een opmerkelijk interview. Denk even aan de grote verpakkingen drinkwaterflessen bijvoorbeeld Franse hypermarkten, met hun Evian, Volvic en zo. Annega wijst erop dat het voor Nederland steeds moeilijker wordt om hoogwaardig kwalitatief drinkwater uit de kraam te zullen krijgen in de toekomst. En die boodschap sluit inderdaad aan op wat we de laatste maanden horen en zien in officiële media: dat super goede drinkwater is over een paar jaar misschien niet meer vanzelfsprekend. Annega wijst op bepaalde stoffen in ons kraanwater in Nederland, wat alleen maar zal toenemen.

Je denkt als lezer meteen: o jee, laat ik alvast de Duitse grens oversteken en flessen Gerolsteiner kopen. En dan ben je ook meteen gerustgesteld door die Annega, want die zegt er meteen bij dat dat bronwater van Gerolstein dit bevat en dat bevat en nog iets anders bevat en zo maar door. Tegelijkertijd, in datzelfde interview zegt Annega jaloers te zijn op wijnverkopers. Want: die hebben hun ‘storytelling’ zo goed op orde. De verleiden met wijnboer, druivensoort, terroir en zo. En die laten ons, argeloze consument, genieten van een beter glas wijn. En o, dat zou Annega ook graag willen.

Maar dan: met angst, dus. Wij in Nederland krijgen het in de toekomst niet meer voor mekaar om die prima kwaliteit kraanwater te krijgen, of de kwaliteit, of de beschikbaarheid. Dus: Gerolsteiner-flessen kopen! Annega werkte voorheen bij Nestlé en bij Coca-Cola. Bedrijven waar je best kunt leren wat ‘storytelling’ zoal kan en vermag.

Nou even de andere kant van dat ‘storytelling’. Even los van de vraag of het voor Nederlanders fijn is om Gerolsteiner te drinken, en al helemaal los van de vraag hoeveel meer dat kost dan kraanwater in deze tijd van inflatie etc. – zouden wij in Nederland, dus met z’n bijna 18 miljoen mensen – het willen dat de kwaliteit van ons kraanwater zozeer achteruit gaat, dat wij op termijn flessen bronwater kopen van het bedrijf waar Roel Annega nu directeur van is? Denkt u eens na hierover. Eigenlijk is dat niks anders dan het ‘privatiseren’ van drinkwater, van de zoveelste keer dat een collectief recht wordt opgegeven voor een privatiseringsprivilege.

Dat zouden we dan accepteren, na alle privatisering, na ‘Groningen’, na de ‘toeslagenaffaire’ en zo maar voort. Onder het mom van ‘de markt doet het beter dan de overheid’, dus we betalen geen belasting voor goed kraanwater, maar we betalen voor bronwater in de supermarkt, van partijen als Danone, maar ook Gerolsteiner…Me dunkt dat we het antwoord weten op die kwestie. Zeker na de enorme kritiek op privatisering en andere neoliberalisme. De cursus ‘storytelling’ bij Gerolsteiner is kennelijk net iets te dun om een recent historisch collectief gevoel bij bijna 18 miljoen Nederlanders weg te nemen, zouden wij denken.

Gé Lommen