Onthutsend: Saskia (54) ex-AH en -Jumbo, flitsfietser Gorillas

Saskia Sanders is 54 jaar, werkte bij Albert Heijn als filiaalmanager en als category manager voor bloemen en planten. En naderhand bij Jumbo als regiomanager. Daarna werd ze general manager bij Kelly Deli, dat bijvoorbeeld bij Albert Heijn die sushi-afdelingen heeft staan en sinds kort ook Bam Tuk, de oosterse maaltijden die in een AH XL bereid worden. Maar: ze hangt kennelijk niet aan een managersstatus, want na haar periode bij Kelly Deli stapte ze op een van de Gorillas-fietsen. Rugzak vol, en trappen maar. Tien minuten, is het credo. Haar ervaringen als fietskoerier hield ze bij in een blog. En afgelopen zaterdag vertelde ze in Het Financieele Dagblad ronduit over haar periode als fietser van Gorillas. En toen kon het ook, want ze werkt niet meer bij die flitsbezorger en is aan de slag gegaan bij Gall & Gall, op interimbasis.

“De oud-manager bij Ahold en Jumbo doet niet aan loopbaanplanning. Liever loopt ze haar nieuwsgierigheid achterna. Toen ze haar baan in de detailhandel verloor in de coronacrisis, zocht ze een deeltijdbaan waar ze benieuwd naar was. ‘Mijn tijd vullen met solliciteren en verder niks anders, dat is niets voor mij. En er waren genoeg beroepen die ik altijd al eens had willen uitproberen, zoals buschauffeur, postbode of vrachtwagenchauffeur. Alles had met mobiliteit te maken. Als het maar beweegt.”

En zo koos ze ervoor om fietskoerier voor Gorillas te worden, in Amsterdam, waar zij zelf woont. Het zou toch gek moeten zijn ten opzichte van anderen bij Gorillas. Gewoonlijk zien we op beelden van flitsbezorgers vooral jonge mannen, meestal lichtelijk getint, ‘medelanders’, zogezegd. Maar kennelijk neemt Gorillas ook een vrouw van 54 jaar aan. Diversiteitsbeleid, noemen we dat. Sanders zelf ervoer dat anders: “Toen ik binnenliep en aankondigde dat dit mijn eerste dag als ‘rider’ was, zag ik lichte paniek in zijn ogen. Een vrouw, een redelijk oude vrouw ook nog, wit, blond en Nederlands. Een compleet atypische flitsbezorger.” ‘Zijn ogen’? Het zal wel de baas van de dark store zijn vanwaaruit zij gaat fietsen die dag.

Ze vertelt ook: het merendeel van haar collega’s is man en buitenlands. Het beroep trekt veel studenten uit Bangladesh, maar ook arbeidsmigranten. “Er is weinig groepsgevoel of interactie. Je bent als koerier een van de grondstoffen van het bedrijf. Het lijkt erop dat het verloop onder koeriers zo hoog is, dat ze vergeten te investeren in mensen.”

Zo wordt ze bijvoorbeeld helemaal niet ingewerkt. Ze heeft nooit feedback gekregen. Ze heeft eventjes een rondje geoefend, met een andere fietser die voor haar uit reed en die controleerde of zij de bestelling wel goed bezorgde. En dat was het. Verder ook geen enkele vorm van verwelkoming binnen het bedrijf.

Nog een beschamende constatering: de e-bike is niet meer helemaal in orde. De remmen doen het niet meer zo goed, of de lampen niet, of de accu maakt geen contact met de motor. En niet alleen die fiets… ook is de staat van de helmen, regenpakken of de telefoonhoesjes is onder de maat. En een goeie telefoonhouder is cruciaal om als fietskoerier goed te navigeren en om aan die korte bezorgtijd te voldoen. “Ik ga altijd twintig minuten te vroeg naar mijn werk, om goede spullen uit te zoeken. Maar voor die tijd krijg ik niet betaald.”

Verder constateert zij veel restanten na een werkdag, in die dark store. “Een klein deel wordt opgehaald door klanten van Too Good To Go. Daarna mogen riders producten meenemen die bijna over datum gaan. Dat ben ik overigens totaal niet gewend: in de supermarktwereld is dat tegen de regels. Maar dan nog blijft een groot deel over. Ik denk dat dit wordt weggegooid.” En: “Vanwege de schaarse ruimte worden pakjes ham of trossen bananen hoog opgestapeld in de schappen. In de supermarkt mogen maximaal vijf van dit soort artikelen op elkaar liggen. Anders bederft de onderste.”

Verder is er volgens haar sprake van een wurgcontract, wat opvalt omdat het toch echt wel een ‘onderkant van de samenleving’-baan is. Ze solliciteerde zowel bij Gorillas als bij Zapp. En kreeg bij Zapp een concurrentiebeding ‘waar haar maag van omdraaide’. Wie ontslag neemt, mag een jaar lang niet bij een andere flitsbezorger op de fiets springen. De boete? € 1000 per overtreding, plus € 500 per dag. Dat kan uiteraard geen enkele fietskoerier betalen.

Over de geheimhoudingsplicht maakt Sanders zich geen zorgen meer. Sinds maart is ze bij Gall & Gall begonnen. “Ik heb ook op een kantoorbaan bij Gorillas gesolliciteerd, want mijn handen jeukten. Ik weet zeker dat er plek is voor flitsbezorging, want er is vraag naar. Maar de organisatie en de locaties moeten echt beter, bijvoorbeeld aan de randen van de woonwijken. Ik begrijp heel goed dat magazijntjes in woonwijken overlast geven. Heel veel panden zijn hier niet op gebouwd.”

Sanders heeft nog aangeboden dat ze het bedrijf Gorillas zou vertellen wat haar bevindingen als fietskoerier zoal waren. Op dat aanbod kwam geen reactie.