Unilever Benelux is nu ook z’n kinderwanten kwijt

‘Ze zijn jong, ondernemend, idealistisch en bovenal veelbelovend. 50 mensen van wie we veel zullen horen.’ Zo begint Het Financieele Dagblad z’n ’50 talenten 2022’. Het gaat om een jaarlijks – nemen we althans aan – overzicht van jonge mensen in het bedrijfsleven. Hoe de krant die vijftig mensen kiest en wat de criteria zijn, geen idee. Nee, niet omdat we daaroverheen gebladerd hebben, het staat er gewoon niet bij.

Het zouden er vast ook 150 kunnen zijn. Maar daar leent zo’n weekendbijlage zich ook weer niet voor.

Maar het prikkelt altijd in zekere mate onze nieuwsgierigheid. Staan er jonge mensen in die in de levensmiddelensector werkzaam zijn? O, genoeg. Elk jaar wel. En geheid dat ze bezig zijn een homp vlees of een plens zuivel te ‘vegetariseren’.

Ook nu weer, ene Birgit Dekkers, dertig jaar oud, die in een start-up in Ede (natuurlijk, de ‘food valley’ van ons land, waar anders…) probeert een vervanger te maken voor ossehaas. Kenmerkende uitspraak voor deze hemelbestormers: “Ik ben absoluut zo iemand die zich eigenlijk schaamt voor hoeveel ze heeft gevlogen.” Dat zegt Dekkers over zichzelf. Een mooi voorbeeld van zelfreflectie. We moeten ook maar denken: ‘3 op reis’ is nog steeds een tv-programma van BNNVARA met jongvolwassenen als doelgroep. Bijna net zo’n lastig geval als snoepreclame om half zes op Comedy Central.

Of ze zijn bezig met zeewier. Er is altijd wel iemand met zeewier aan het frommelen. Dus gaan we straks nog meer zeewier tegenkomen in een AH XL? Nee. Deze keer betreft het ene Nienke Hoogvliet, ze heeft inderdaad wel een familienaam die goed zou passen in de Nederlandse supermarktsector, maar ze ontwikkelt samen met een compagnon textielverf van zeewier. Goed voor de aarde, want? Biologisch afbreekbaar.

Deze mensen zijn allemaal te typeren als een kruising van ceo in toekomstige jaren en Greta Thunberg. Het is allemaal ergens ook vrij clichématig als het om opvattingen gaat, vliegschaamte, aarde redden, het begrip CO2-uitstoot krijg je er in gezinszakken bijgeleverd in al die profieltjes... Maar van de andere kant, ondanks alles zijn zij hard nodig, omdat we anders over dertig jaar nog steeds fijnstof van Tata Steel in Wijk aan Zee zien neerdwarrelen en alle vissen, dolfijnen en zeehonden nog meer plastic hebben gegeten dan mensen vlees. En bovendien, hoe meer ze op elkaar lijken, hoe fijner. Stel je voor dat deze mensen onderling ook nog eens superdivers waren. Dat zou drijfzand worden voor elke ceo van boven de vijftig die empathisch leiderschap nastreeft.

Een opmerkelijke persoon voor onze sector is: Kevin Domburg. Géén start-up! Nee, ‘waste warrior’ van Unilever Benelux. Zo noemt de krant hem althans. Hoe dan ook, er is bij Unilever in Nederland, België en Luxemburg iemand bezig met de bestrijding van voedselverspilling. Domburg is ook marketeer voor het merk Unox, zo zien we dat althans op zijn LinkedIn-pagina (rookworst? Aiii, maar missschien niet…). Wat moet Domburg als ‘business waste manager’ (zo staat het op zijn LinkedIn-pagina, en niet ‘warrior’, natuurlijk) doen?

Ten eerste: elk product moet zo snel mogelijk naar de afnemer, zodat de tht zo langdurig is als maar mogelijk. Ten tweede: overschotten proberen te voorkomen door vraag en aanbod beter op elkaar af te stemmen. En dat is complex bij een bedrijf als Unilever, met zijn vele merken en vele artikelen achter die vele merken. Kom op, het is niet allemaal palmolie, zeggen we maar zo.

Domburg komt ook zelf aan het woord. “Dit jaar hebben we geen voedsel meer vernietigd.” Dat klinkt knap. Maar: dat wil niet meteen zeggen dat Unilever Benelux sinds 2021 inmiddels zo precies en secuur produceert dat ‘alles op gaat’. “We hebben nieuwe afzetkanalen gevonden, zoals Too Good To Go en het Leger des Heils.”

Ja, prima, hoor, maar dat vinden we dan toch wel even iets anders. Verder: “We helpen mensen die het nodig hebben, met donaties van producten, en we hebben goodies die hier al een tijd lagen opgeslagen, zoals kinderwanten en waterflessen, aan hulporganisaties overgedragen.” Uhhuh, ook goed. Maar… kinderwanten? Had Unilever Benelux ergens een containertje kinderwanten staan? Waar dát voor in hemelsnaam? En laat het die activist Nelson Peltz niet horen!